Абайды ара сздері. Жетінші сз (1891) Аудиокітап Абай Кунанбаев Абай нанбаев Абайдын кара создери ЖЕТІНШІ СЗ Жас бала анадан туанда екі трлі мінезбен туады: біреуі - ішсем, жесем, йтасам деп трады. Блар - тнні мары, блар болмаса, тн жана она й бола алмайды. м зі спейді, уат таппайды. Біреуі - білсем екен демеклік. Не крсе соан талпынып, жалтыр-жлтыр еткен болса, оан ызыып, аузына салып, дмін татып арап, тамаына, бетіне басып арап, сырнай-керней болса, дауысына мтылып, онан ержетікірегенде ит рсе де, мал шуласа да, біреу клсе де, біреу жыласа да тра жгіріп, «ол немене?», «бл немене?» деп, «ол неге йтеді?» деп, «бл неге бйтеді?» деп, кзі крген, лаы естігенні брін срап, тынышты крмейді. Мны брі - жан мары, білсем екен, крсем екен, йренсем екен деген. Дниені крінген м крінбеген сырын тгелдеп, е болмаса денелеп білмесе, адамдыпен орны болмайды. Оны білмеген со, ол жан адам жаны болмай, хайуан жаны болады. зелде дай таала хайуанны жанынан адамны жанын ірі жаратан, сол серін крсетіп жаратаны. Сол уат жетпеген, ми толмаан ессіз бала кндегі «бл немене, ол немене?» деп, бір нрсені срап білсем екен дегенде, йы, тама та есімізден шыып кететын марымызды, ержеткен со, аыл кіргенде, орнын тауып ізденіп, кісісін тауып сранып, ылым тапандарды жолына неге салмайды екеміз? Сол рістетіп, рісімізді зартып, марланып жиан азынамызды кбейтсек керек, бл жанны тамаы еді. Тннен жан арты еді, тнді жана бас рызса керек еді. Жо, біз олай ылмады, затай шулап, арадай барылдап, ауылдаы ботытан замады. Жан бізді жас кнімізде билеп жр екен. Ержеткен со, кш енген со, оан билетпедік. Жанды тнге бас рызды, ешнрсеге кілменен арамады, кзбен де жасы арамады, кіл айтып трса, сенбедік. Кзбен крген нрсені де сыртын кргенге-а тойды. Сырын алай болады деп кілге салмады, оны білмеген кісіні несі кетіпті дейміз. Біреу кеткенін айтса да, паймыз. Біреу аыл айтса: «Ой, тірі-ай, кімнен кім арты дейсі!» - дейміз, артыын білмейміз, айтып трса паймыз. Ккіректе суле жо, кілде сенім жо. р кзбенен крген бізді хайуан малдан неміз арты? айта, бала кнімізде жасы екенбіз. Білсек те, білмесек те, білсек екен деген адамны баласы екенбіз. Енді осы кнде хайуаннан да жаманбыз. Хайуан білмейді, білемін деп таласпайды. Біз тк білмейміз, біз де білеміз деп надандыымызды білімділікке бермей таласанда, лер-тірілерімізді білмей, кре тамырымызды адырайтып кетеміз.
