Мса мен ойшыны иссасы

Мса пайамбар келе жатып бір ойшыны креді. Ол дайа лшылы етіп отырады. Мса жаыныра келеді. ойшы: - Уа, Тірім, арны ашты ма саан ас берейін, шлдеді бе сусын берейін. Кел, болмаса шашыды тарап, ріп берейін, - дейді екен. Мса ашуланып: - Ей, птпарас. Не айтып отырсы. Тірді шашын ріп берейін дегені не? Оан трі, сипат беруге болмайды. Ас-ауата да ол мтаж емес. Сен адасып не сандалып отырсы. дайа былай лшылы етеді. М, мына даларды жатта, - деп рысып-рысып кетеді. ойшы Мса кеткен со лгі даларды айтіп оырын білмей атты сасады. Брыныдай "Тірге шашыды ріп берейін" деп таы айту алмайды. Айтса дай ренжейді деп ойлайды. Содан айырып, жатып алады. Ал Мса болса "бгін бір наданды жола салып дін йреттім" деп марайып келе жатады. Бір кезде дай таала: - й, Мса, бл не істегені? ойшыны дел-сал кйге салып кеткені не? Ол сені даларыды айтып оырын білмейді. Брыны лшылыын жасайын десе орады. Маан оны жан-жрегімен айтан ниеті найтын еді. Сен соны брін жо ылды ой. ойшы саан адасан болып крінуі ммкін. Маан солай айтан тілегі найды. Оны адасып-адаспаанын айыратын менмін. Бар да ойшыны кілін бірле, - дейді. Мса ойшыа айта барып кешірім срайды. "Брыны тілегіді айтып отыра бер, дайа сол найды екен" деп кілін бірлепті.