1938-жылдын 5-ноябрь кн. Фрунзе шаары. НКВДнын сурак блмсн 18 айдан бери абакта отурган жана азып кеткен орто жаштагы кишини алып киришет. Орус тергч кнгн адатына ылайык папкесин ачып, баягы эле тажатма жана кайталанма суроолорун бере баштайт. Трмд жатканы менен сынбаган жана кзнн от жанган айыпталуучу ар бир суроого ызырына жооп берет. Тергч акырында: “Англиянын шпиону экендигиди жана Советтик тзмг каршы иштегендигии мойнуа аласыбы?” деп такайт. Бирок кан Манастын урпагы: “Акыйкат барбы же аны да атып лтрдрб? Кезегинде кызматта отуруп ,силердей шмшктрд байкабай калганыма кнм” деген со, дароо ордунан туруп, отургуч менен тергчнн башына чаап жиберет. Сырттагы сакчылар ошол замат блмг кирип, мылтык менен айыпталуучуну атып салышат. Дал ошол мнттрд НКВДнын башка имаратында анын бир тууган иниси уктап жаткан жерден ойгонуп кетет. Жанындагыларга: “Эмнегедир жргм тынч эмес. Тшм жаман! Авама бир нерсе болгонго” деп кайгырат. Ошол эле тн большевиктер аны да атып салышкан. Эки бир тууган бири-биринин абалынан кабарсыз, бир кнд шейит болуп кете берген. Кп тпй алардын артынан эл душманы деп аталган Абдыкерим Сыдык уулу, Иманалы Айдарбек уулу, Касым Тыныстан уулу, Тркул Айтмат уулу, Абдыкадыр Орозбек уулу жана башка жздгн кыргыздын чыгаан уулдары атылып, Чо-Таш айылындагы кыш чыгаруучу заводтун мешине ыргытылып, кмлгн. Советтик пропаганда аларды канчалык каралабасын, алардын элесин элдин жргнн чр алган эмес. “Кыыр иш кырк жылда билинет” демекчи, эгемендлктн шарапаты менен советтик режимдин дагы бир кандуу жоругу ачыкка чыккан. Дал ошол 137 шейиттердин э биринчиси болгон ал эки бир тууган ким эле?!
