Сарыара - рманазыны кйі, азаты дстрлі музыкасыны шыында тран шыармаларды бірі. лтты нерімізді лемге танытан бл кй лы кйшіні туан жеріне, азаты ке даласына деген махабатынан туан туынды. уын-сргінге шырап жрген шаында жазылан рманазыны «Сарыарасы» бкіл аза халыны еркіндікке, азаттыа деген лшынысыны крінісіндей. лі тс болан жо, біра даланы ысты кні ауаны ыздырып, кйдіріп тр. Тып-тыныш жолмен келе жатан жай, біралыпты ат тяыны дыбысы естіледі. лаын айшылап келе жатан ат ер стіндегі адамды тыдап келе жатан сияты. Ер стіндегі кісі анда-санда артына арааны болмаса, самарау. Иыты, мадайы ке, бет лпеті ірі салт аттыны стінде ыстыа арамастан, тйе жнінен жасалан алы кпі, тері шалбар жне малаай киген. Арасына мылты ілген, ал алдында апа салынан домбыра бар. Ол Сары-Ара жаа баыт стаан, тске таман жасыл алаайа келіп жетті. Атынан тсіп, ке алаанымен оны мадайынан сипап, шілдерлеп жайылуа жіберді. имылсыз ауыр ойа батан жолаушы ккжиекке арап за отырды, сонан со, йылы-ояу кейіппен домбыраны олына алып, жайлап тарта бастады. Даланы домбыра ні кернеді. лы кйші рманазыны кйі “Сарыара” осылай туды. Патша кіметіні удалауынан со, ол туан жерінде ала алмайтын болды, “Сары-Ара” сол туан елмен оштасу кйі. Біра мнда, халы мінезі, мірі, адір-асиеті, ол мекендеген дала бейнесі - барлыы амтылан. рманазыны кйі “Сары-Ара” – халыты, даланы зі сияты ке, зі сияты шексіздігін танытатын дауысы. аза даласы байта. Оны кл-ксір тсінен кім тпеген! – барлыына да орын жетті: арасына обызын ілген орыт, айылы зарлы німен Асан- айы, сара арабай (“озы-Крпеш жне Баян Слу аызындаы адам баытынан грі мыыран малын арты санайтын бай-феодал”), обыланды батыр… Оларды барлыы осы Сары-Ара даласынан тті жне халы аызы мен нерінде алды. азір халыа беймлім жне панасыз Сен де халы жадында аласы. Дала желі сені ніді рпатара жеткізеді». “Сары-Ара” уені осы мазмндас. Кеш тсті. Атын шідерден босатып, домбырасын ерге байлаан жолаушы айтадан жола шыты. Енді ол артына арайлаан жо. Тыныып, л жинап алан, аты шабысын детті. Артта бйра-бйра ша ана алды.
