Ўзбекистонда хизмат кўрсатган артист Роза Каримова дўстлари даврасида | Do'stlar davrasida

 

"Дўстлар даврасида" кўрсатуви "Маданият ва маърифат" телеканали — Роза опа, Сизни болалигимиздан буён турмуш ўртоингиз – Эргаш ака Каримов билан “Телевизион миниатюралар театри” ва атор иса метражли комик фильмларда ижро этган ролларингизни маро ила севиб томоша илиб келганмиз. Гарчи, Сиз саналарда барчага кулги улашувчи, тасаввуримизда амиша табассум илиб юрувчи аёл тимсолида мурланиб олган бўлсангиз-да, санъаткорларнинг аёти фаат ўйин-кулгилардангина иборат эмаслигини яхши биламиз. Шу санада ўтган аётингиз мобайнида андай машаатларга дуч келгансиз? — Дараиат, айримлар санъаткорларнинг турмушини, аёт тарзини енгил, фаат хурсандчиликлардан иборатдек тасаввур этишади. Аслида, аёт онунлари барча учун баробар бўлганидек, сана, санъат ам боша соалар сингари раобатчилар билан лиммо-лим. Улар орасида анийди амма раиблар ам мард бўлишса ва очи майдонга чиишса... Афсуски, раобатга асад, айирлик, пайт пойлаб, оёдан чалишга уринишлар, ирромликлар, иво, фису фасодлар ам амоанг бўлади! Гапни иш фаолиятимни эндигина бошлаган кезларимдан бошласам. У пайтлар янги телевидение али битмаган эди. 1963 йили рабарият ишонч билдириб, менга ўз соам бўйича режиссёрлик вазифасини топширишди. Аммо ўзгалар ютуини кўролмайдиганлар ва ичиоралик илувчи, олдингизда ўзини дўстдек тутиб, ортингиздан ийбат иладиган, ёлон миш-миш таратадиган мунофилар бизга кўп маротаба панд беришга уринишди. Айниса, режиссёрлигимдан ташари, Эргаш ака билан “Телевизион миниатюралар театри”ни ташкиллаштирганимиз телевидениедаги айрим шахсларга ёмаган бўлса, баъзи бир театр актрисаларига малол келди. Ўшанда, дастлаб “Икки тийин” деб номланган интермедияни намойиш этган эдик. Эргаш ака харидор, мен эса сотувчи из ролида чиандик. Харидор ниманинг нархини сўрамасин, сотувчи из “Икки тийин” деявергач, Эргаш аканинг жали чииб, “амма ишинг бир тийин!”, – дейди. Миниатюра театримизнинг нишона сонлари эфирга узатилгач, Зулфия опанинг шахсан ўзлари бизни табрикладилар. Бу орада мазам очиб, атти бетоб бўлиб олдим. Ошозоним яллиланган экан. Ўша даврларда вилоятларга тез-тез жўнатиб туришарди ва боришимиз сиёсий талаблар билан боли амда мажбурий эди. Касаллигим боис, боролмадим ва касалхонада ётиб, 17 кун даволанишимга тўри келди. Шундай оир ётган дамларимда, телевидениенинг баъзи рабарлари олимдан хабар олиш, далда бериш ўрнига, “вилоятларга бормаслик учун ўзини ёлондан касал илиб кўрсатиб, касалхонага ётиб олган”, деган сохта миш-миш таратишибди. Бош режиссёрнинг ёрдамчиси аввалига мени режиссёр ассистенти вазифасига ўтказишганини айтиб, бир дардимга ўн дард ўшган бўлса, тузалай деганимда, бош режиссёр мени ишдан бўшатмочи эканлиги аидаги сову хабардан буткул афсалам пир бўлиб, дунё кўзимга орону кўриниб кетди. аттоки, унинг озаки буйруи билан бўлим муаррири поликлиникага бориб, менинг касаллик варааларимни шифокорлардан кўрсатишларини талаб илиб, текшириб кўрибди. Сохта бемор эмаслигимга ишонч осил илишгач, мени руий касал эканлигимга шифокорларни ишонтиришга уринишган: “Роза Каримовани руий касаллар шифохонасига ётизиш керак”, дея утиришиб, ўзимизнинг содда тил билан айтганда, каминани жиннига чиаришмочи бўлишган. Шундан сўнг, Минвод сиатгоида ошозонимдаги ярани даволатиш, саломатлигимни тиклаш учун тегишли дори-дармонларни олиб, даволандим. (Манба: "Оила тилсими" газетасидан бир лава)